Monday, June 4, 2007

Πίσω - αλλά σε τι;

Γεια χαρά μπλογκόφιλοι!

Καιρό έχουμε να τα πούμε, το ξέρω, εγώ φταίω βασικά. Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια και το ενδιαφέρον. Δεν την τσίμπησα την αδειούλα sidd, δυστυχώς. Όπως σου έχω πει και παλιότερα, ο φίλος σου ο R2-D2 είναι οδοστρωτήρας. Πήγε, το έζησε, το άντεξε και κράτησε και το χιούμορ του ώστε να γράψει ένα φοβερό post και να τους κράξει όλους. Μακάρι να του έμοιαζα, αλλά εγώ δεν το έχω. Ομολογώ πως σε ζήλεψα φίλε R2-D2. Ένας φίλος μου που πήγε Πόρο νομίζει ότι σε αναγνώρισε από τα ονόματα στα οποία αφιέρωσες το post. Δεν σε ήξερε προσωπικά, αλλά ρωτάει αν είσαι αυτός που το 'χε ρίξει στο τραγούδι παρέα με έναν Σαλονικιό, όταν σας είχαν χώσει αγγαρεία σε κάτι τουαλέτες. Του 'χατε κάνει μεγάλη εντύπωση, σας έλεγε the untouchables.

Εγώ παιδιά δεν το άντεξα. Ήταν πέρα από μένα. Πήρα αναβολή, έγινε χαμός, πλακώθηκα με πολύ κόσμο, συγγενείς και φίλους. Έχω περάσει μαύρες μέρες (και πιο μαύρες νύχτες) και πάσχω από writer's block. Δεν έχω κάτι να σας γράψω, έχω στερέψει. Θα φύγω για εξωτερικό, μακριά, και είμαι στις αναμπουμπούλες. Θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής, μελλοντικά.

Να είστε όλοι καλά. Και να θυμόμαστε όλοι μας την Αμαλία, μην την ξεχάσουμε.

12 comments:

Siddhartha said...

Κάνε ό,τι επιθυμείς φίλε μου και αν το θες πραγματικά, έστω και με κόπο, θα είναι για καλό.

έστω και μερικές γραμμές σαν αυτές να γράφεις που και που, καλό είναι.

Να σαι καλα.

tink said...

welcome back αναστενάζι

κωλόφαρδε, θα πας και εξωτερικό και κλαίγεσαι στάσου μια να σε φτύσω ρε

καλή φάση η αναβολή, και το βρίσιμο με γνωστούς και φίλους επίσης, είναι ψυχαναλυτικό, γλυτώνεις και το εγκεφαλικό έτσι έχω μάθει, άρα μια χαρά είσαι αναστενάζι ντοντ γουορι μαι φριεντ.

R2-D2 said...

Anasazi, δεν μπορώ να πω ότι χάρηκα με τα νέα σου, αλλά χάρηκα που σε ξαναδιάβασα.

Δεν ήταν τόσο εύκολο όσο δείχνει το post μου, να ξέρεις. Απλά όταν μου κηρύσσουν πόλεμο, πάντα πολεμάω, έτσι από περηφάνεια, πείσμα και αναποδιά. Καταλαβαίνω καλά και τη δική σου πλευρά, έφτασα πολύ κοντά σε αυτό το σημείο. Έχω βαρεθεί να πολεμάω, έχω κουραστεί. Γι' αυτό σου λέω να κάνεις ό,τι σε κάνει εσένα να νιώθεις εντάξει, όχι ό,τι απαιτούν οι γύρω σου. Δεν χρωστάς τίποτα σε κανέναν κερατά. It's your life...

Για την ιστορία, ναι, εγώ ήμουν αυτός που τραγούδαγε με έναν Θεσσαλονικιό! Ελπίζω να δίνεις πιο συχνά το μπλογκοπαρών.

demonia said...

Βρε Ανασάζι,πολύ down ρε παιδί μου...:-(
Παρόλα αυτά,όλοι το παθαίνουμε,θα συνέλθεις,είμαι σίγουρη!

Γεωργία said...

Έλα ρε anassazi!! :D :D :D

Όλα καλά είναι ρε σύ!! Μη μασάς μία!! Με αναβολή ή χωρίς, anassazi ζεις, εσύ μας οδηγείς!! :D :D

Καλημέρα! Πολύ χάρηκα που σε διάβασα...

Α, και ΧΑΜΟΓΕΛΑ λίγο ρεεεεεε :D

λόγια του αέρα said...

1. Αν αυτό ήταν που μπορούσες να κάνεις, θεωρίες θα σου λέμε εμείς; δεν κάνει...
2. Στα ξένα χέρια που θα πας μαχαίρια δεν θα έχει, θα έχει όμως υπολογιστή, οπότε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
3. παραγγελιές σε ποιο μέρος θελουμε να πας(τσάμπα φίλοι είμαστε;) δέχεσαι ή η απόφαση ελήφθη;
4. γράφε συχνά αλλιώς θα οργανωθούμε και θα σε ανακαλύψουμε όοοοπου κι αν πας και αλίμονό σου, εμείς αναβολή δεν σε δίνουμε, άσε που άμα ερωτευτείς σε ποιον θα μιλήσεις βρε, αν όχι σε εμάς, ε;

ΚΑΙ
ΤΟ 5 ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ R2:
Τραγουδούσες στην αγγαρεία; Δεν παίζεσαι!!! Τι τραγουδούσες; αυτό να μάθω κι ας πεθάνω... Διάφανα; μη μου πεις!!!

patsiouri said...

΄Ναι ρε σύ, μή χάνεσαι! Μπράβο που αποφάσισες να την κάνεις, έτσι πρέπει, ότι μας χαλάει, ή το πολεμάμε, ή, άν βαριόμαστε..το πετάμε.

Να περνάς καλά και-επαναλαμβάνω-μή χάνεσαι!

Όπως κατάλαβες άλλοι πέρασαν και χειρότερα κατά την απουσία σου...

Η φίλη σου, Πολυάννα!

ggk said...

Τι απαίσια χώρα που είναι η Ελλάδα!
Τρέχα παιδί μου στα εξωτερικά. Μάλλον και εμείς αυτό θα κάνουμε με το boyfriend όταν έρθει η ώρα..

Να'σαι πάντα καλά.

industrialdaisies said...

Σημασία έχει, νομίζω, να μην χάνεις τελείως τον εαυτό σου. Ο καθένας έχει άλλα όρια, άλλες ευαισθησίες και τρόπο για να τα βγάζει πέρα. Εγώ χαίρομαι που έφυγες αν αυτό θα σε κάνει να μην χάσεις εσένα!

Καλώς γύρισες κι ελπίζω να περνάς καλά από εδώ και πέρα!! :)))

kira said...

Anasazi, χάρηκα πολύ που γύρισες γράφοντας έστω κι αυτά τα λίγα λόγια! Το ίδιο πράγμα με το στρατό είχε συμβεί πριν πολλά-πολλά χρόνια με τον άντρα μου και πήγε μετά από ένα χρόνο, όταν ήταν πιο έτοιμος. Ο χρόνος έδειξε ότι έκανε πολύ καλά όταν έφυγε την πρώτη φορά... Είναι δική σου υπόθεση, ότι κι αν λένε οι άλλοι...
Θα χαρώ να διαβάζω νέα σου, να είσαι καλά!

tzotza said...

welcome back anasazi!!
το συμαντικο ειναι πως καταλαβες τι θελεις εσυ..ολα τα αλλα ειναι περιτα..
μη χανεσαι!!χαρηκα που σε ξανα ειδα εδω..σχεδον καθημερινα κοιταζα το blog σου!!!(what a fan club dear!!!)
θα σε περιμενουμε παλι εδω στο blogworld!!!
take care of yourself!!!

MariaDedoussi said...

Αναβολή ακούω. Μπράβο παλικάρι μου. Για πάντα ελπίζω...