Ίσως να το ξέρετε ήδη, αλλά εγώ σήμερα το ανακάλυψα. Οι γονείς του Άλεξ, του παιδιού που εξαφανίστηκε στη Βέροια, έχουν ανοίξει το δικό τους blog: http://natela-veria-gr.blogspot.com/
Ευτυχώς, όχι μόνο για να μην ξεχνάμε μία τρομερή υπόθεση που είναι ακόμα ανοιχτή, και λέει πολλά για το είδος της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Αλλά και για να μαθαίνουμε νέα από πρώτο χέρι - όχι από τα ελεεινά κανάλια και κάτι εφημερίδες τύπου Espresso, που κάνανε πάρτι πάνω από τη μοίρα του Άλεξ.
Κάθε φορά που βλέπω στα περίπτερα τη φωτογραφία του Άλεξ εξώφυλλο στην Espresso με άλλο ένα εξωφρενικό σενάριο να τη συνοδεύει (το οποίο δεν είναι παρά αποκύημα της φαντασίας των δημοσιογράφων), θαυμάζω ακόμα περισσότερο τους γονείς του. Γιατί εγώ στη θέση τους θα είχα βάλει βόμβα στα γραφεία της ξεδιάντροπης αυτής φυλλάδας ή θα είχα πάει πρωί με τους κολλητούς μου, με λοστούς και σιδερικά και θα τους το είχα κάνει καλοκαιρινό. Και ας με τιμωρούσε ο νόμος για καταστροφή ξένης ιδιοκτησίας κτλ.
Ωραία τα προστατεύουν όλα αυτά οι διατάξεις του νόμου, τους γονείς όμως τους Άλεξ πώς ακριβώς τους προστατεύει από τέτοια κοράκια; Πρώτα αυτά τα τελευταία θα βγαίνανε μετά να ζητάνε δικαιοσύνη και να φωνάζουν για δημοκρατία και τα λοιπά. Αυτή είναι η δημοκρατία των ΜΜΕ βλέπετε...
9 comments:
Δεν γνώριζα για το μπλογκ. Θα το δώ αμέσως, απλά -για μια ακόμη φορά- με τσίτωσες και θα πω τα ακόλουθα.
Όποτε αποφασίσεις να τα σπάσεις στην Εσπρέσο, φώναξέ με. Σε μερικά πράματα φωνάζω πια 'ΜΗΔΕΝ ΑΝΟΧΗ'! Μόνο έτσι καταλαβαίνουνε.
Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, και συγγνώμη για την παραστατικότητα, είναι σαν την μύγα πάνω από τα σκατά. Όσο είναι φρέσκα κάνουν πάρτυ τρελό από πάνω. Λίγο να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα και ψάχνουν να βρουν κάτι καινούργιο, χωρίς φυσικά να ξεχνάνε και αυτά που αφήσανε. Αν δεν βρούν τίποτα καινούργιο, ξαναγυρνάνε εκεί.
Το κακό είναι ότι μαζί με όλη τη σαπίλα, χάνονται και αξιόλογοι δημοσιογράφοι. Στις εφημερίδες ευτυχώς το φαινόμενο αυτό δεν είναι τόσο έντονο, μόνο που εκεί τα πράματα έχουν δυσκολέψει αφάνταστα, με τους αριθμούς φύλλων να μειώνονται συνέχεια.
Όσο για την τηλεόραση τί να πεί κανείς? Δημοσιογράφοι όπως Παπαχελάς, Τσίμας, Τέλογλου, Κούλογλου, Δανέζης, Βαξεβάνης, (ο άλλος στη ΝΕΤ που βραβεύτηκε πρόσφατα, Αυγερόπουλος νομίζω?) σνομπάρονται για διαφόρους λόγους. 'Πολύ σοβαρά θέματα παρουσιάζουν, τί με ενδιαφέρει εμένα ο εμφύλιος στο Κογκό?' μου έχουν πεί.
Και αναδεικνύονται δημοσιογράγοι ή μάλλον 'δημοσιογράγοι' τύπου Τριανταφυλλόπουλου, Ευαγγελάτου, Αναστασιάδη κτλ. που τα θέματά τους είναι για να γελάς.
Απογοήτευση με πιάνει. Αρκεί κάποιος να έχει χαβαλέ (βλέπε Αναστασιάδη) και οτιδήποτε άλλο το προσπερνάμε. Αρρωστημένη υποκρισία.
καλά το συγκεκριμένο blog καθόλου δεν θα το σχολιάσω.
τον τραγελαφυλόπουλο και τους λοιπούς επίσης δεν θα τους σχολιάσω γιατί μου φέρνουν αναγούλα.(άσε που ο συγκεκριμένος μαλάκας μου είχε φάει πέρισυ την κράτηση στους ορίζοντες γαμώ το δημοσιογραφιλίκι του. άσχετο)
Αυτό που θα πω πάντως είναι οτι αυτοί που επιλέγουν να ενημερώνονται με αυτούς τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους και με αυτές τις συγκεκριμένες φυλλάδες τύπου espresso κλπ κουβαλάνε μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης απο τους ίδιους τους δημοσιογράφους. Ο δημοσιογράφος είναι επάγγελμα. Ότι πουλάει θα δώσει. Συνεπώς αν πουλάει η μαλακία, θα σου σερβίρει μαλακία.
Υπάρχουν και καλοί δημοσιογράφοι και καλές εκπομπές και σωστές εφημερίδες αλλά είναι λίγοι, όπως λίγοι είναι και αυτοί που τους βλέπουν/διαβάζουν.
Ασφαλώς και υπάρχουν και καλοί δημοσιογράφοι και στις εφημερίδες και στην τηλεόραση. Δεν θα τους απαξιώσω, δυστυχώς όμως δεν δίνουν πια αυτοί τον τόνο στη λέξη "δημοσιογράφος". Και έχεις δίκιο tink, όποιος ενημερώνεται από την Εσπρέσο και τον Τριανταφυλλόπουλο έχει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, τελικά. Είναι αυτό το άτομο που περιγράφει ο siddhartha, που το πια πηδάει ο Σαρμπέλ αυτόν τον μήνα το θεωρεί σημαντικότερο νέο από π.χ. τα όσα γίνονται στη Σομαλία.
anasazi,
δεν θα πω ποτέ το γνωστό και μη εξαιρετέο σύνθημα "αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι" ακριβώς επειδή το βλέπω σαν επάγγελμα και όχι σαν λειτούργημα που το λένε διάφοροι και βιδώνομαι. Τι λειτούργημα είναι; πληρώνονται και έχουν υποχρέωση προς τα αφεντικά τους κι όχι σε μένα που θέλω να ενημερωθώ. Αυτό ήθελα να το πω και πριν αλλά λόγω μαλακίας εγκεφάλου το ξέχασα.
Αλλά δεν άντεξα και θα σχολιάσω το blog. Κάποτε, έβλεπες στις ειδήσεις (και δεν ξέρω αν γίνεται και τώρα, γιατί έχω να δω ειδήσεις απο τον καιρό του Νώε) τον πατέρα πχ πάνω απο το φέρετρο του παιδιού να κλαίει και να φωνάζει για να βρει το δίκιο του μέσω της δημοσιότητας. Κάτι ανάλογο έκαναν και οι γονείς του Άλεξ, χωρίς ωστόσο να έχουν αποτέλεσμα. Όταν λοιπόν επιλέγεις να παρακάμψεις την δικαιοσύνη και να προσπαθήσεις να βρεις το δίκιο σου μέσω των ΜΜΕ τους δίνεις δύναμη χωρίς να την έχουν. Άρα κι αυτοί έχουν ένα μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό που έγινε. Και δεν έχω καταλάβει τι προσπαθούν να κάνουν και με το blog. Δεν ξέρω εγώ τι θα έκανα στην θέση τους, κι ούτε θα αναλύσω το θέμα "δικαιοσύνη και πως θα την βρούμε τελικά" τώρα, αλλά σίγουρα, ανεξάρτητα απο αυτό, το να αρχίσεις να δημοσιοποιείς πράγματα και καταστάσεις δεν θα σε βοηθήσει να βρεις το παιδί σου.
Όταν όμως tink η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί, γιατί στη μέση μπλέκονται οι δημοσιογράφοι (όπως έγινε στην περίπτωση), ίσως και ο γονιός που θέλει να βρει το παιδί του να μην έχει άλλη επιλογή, από το να παίξει το παιχνίδι τους. Και αυτό το δεν έχω άλλη επιλογή μπορεί να σε κάνει να κάνεις τρελές παραχωρήσεις και εμένα με τρομάζει πάρα πολύ. Δεν μπορώ να ξεχάσω έναν φίλο μου, που όταν χάθηκε ο αδερφός του στα ξαφνικά κατέληξε σε μια εκπομπή που ξέρω από πρώτο χέρι πως σιχαινόταν, της Νικολούλη. Γι' αυτό και εμένα μου άρεσε που έκαναν blog οι γονείς του Άλεξ. Τα είδανε τα ΜΜΕ, ακολουθούν μια άλλη πορεία τώρα, την οποία κοντρολάρουν οι ίδιοι και κανείς άλλος. Έτσι όπως έχει γαμηθεί η κατάσταση, για εμένα σημασία έχει να μάθουν τι απέγινε το παιδί τους. Το με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό και αν τον εγκρίνω ή όχι και τόσο, έχει μόνο δευτερεύουσα σημασία.
Δεν νομίζω να μπορούμε να καταλάβουμε τις προθέσεις τους, γιατι απλά κανεις απο εμας δεν έχει παιδί. Αυτό αρκεί, τουλάχιστον για μένα, για να μην σχολιάσει τις προθέσεις των γωνιών του Άλεξ.
Όσο για το άλλο που λες Tink έχεις απόλυτο δίκιο. Ο καθένας απο εμάς βλέπει (και διαβάζει, και ακούει) αυτό που του αξίζει.
μα γι αυτό ακριβώς εξ αρχής είπα πως δεν θα μπω καν στη διαδικασία να ασχοληθώ με το θέμα "δικαιοσύνη" γιατί θα αρχίσω να γαμωσταυρίζω και δεν λέει.
Καταλαβαίνω πως η απελπισία μπορεί να σε εξωθήσει στα όρια. Απλά θεωρώ πως όταν μπαίνεις σε ένα παιχνίδι απο μόνος σου για να χρησιμοποιήσεις τα ΜΜΕ προς όφελος σου, ανεξάρτητα απο το παλούκι που τραβάς, μη βγαίνεις να τα κράζεις στο τέλος , δε λέει.Δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα τα ΜΜΕ. Κι αυτά τα λέω σεβόμενη απόλυτα τους ανθρώπους έτσι;
Το ξέρω ότι τα λες με σεβασμό για τους ανθρώπους tink, δεν θα στο αμφισβητούσα ποτέ αυτό. Με ενδιαφέρει πάντοτε η άποψή σου και θέλω να την ακούω. Όπως και τα γαμωσταυρίδια σου!
Εγώ πάντως λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά που έχουν γίνει σε αυτή την υπόθεση ένα έχω να πω. Αν με κατηγορούσαν για κάποια δολοφονία δεν θα ήθελα ούτε καν να φανταστώ την έκφραση και την αντίδραση του πατέρα μου και να σημειωθεί ότι δεν είχα αυστηρό πατέρα. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να με καλύψει.
Post a Comment